ورزش‌کاران در بالاترین سطح رفاه نیز با افسردگی روبه‌رو می‌شوند و این حقیقت را باید پذیرفت. تیری آنری، اسطوره فوتبال فرانسه صحبت‌هایی جالب و متفاوت در خصوص این موضوع انجام داده است

فوتبال فقط درباره تکنیک فردی و یا اجرای تاکتیک‌ها نیست. یک فوتبالیست برای ارائه بهترین بازدهی، باید سلامت روان مناسبی داشته باشد.

مستر90 | موضوع سلامت روان در فوتبال، چیزی است که خیلی رسانه‌ها به آن نمی‌پردازند. با این‌حال دیده‌اید که سرمربی‌های فوتبال، همیشه در مصاحبه‌های خود به عامل مهمی به نام ذهنیت اشاره می‌کنند. در واقع یک فوتبالیست موفق باید از نظر ذهنی، سالم باشد و سلامت روان، عاملی است که پازل کیفیت فنی، هوش فوتبالی و اجرای درست تاکتیک‌های یک بازیکن را تکمیل می‌کند. می‌توان گفت بدون ذهنیت سالم، یک فوتبالیست هر چه قدر که کیفیت فنی بالایی داشته باشد، بازهم نمی‌تواند به اوج برسد و یا حداقل در اوج بماند.
تیری آنری، ستاره پیشین تیم ملی فرانسه و باشگاه‌های آرسنال و موناکو، در خصوص موضوع فوتبال و سلامت روان، مصاحبه جالب و متفاوتی با نشریه اکیپ فرانسه انجام داده است. آنری در این مصاحبه از نیمار و لیونل مسی، دو ستاره PSG که چندان پرفروغ نبوده‌اند، حمایت کرد.

فوتبال فقط لایی و دریبل زدن نیست
چند هفته پیش بود که نیمار، ستاره برزیلی PSG در مصاحبه‌ای از حجم زیاد فشارهایی که تحمل می‌کند صحبت کرد. او گفت به خاطر مدت زیاد استراحت در لیگ آمریکا، دوست دارد روزگاری در آمریکا فوتبال بازی کند. خیلی‌ها نیمار را به داشتن ذهنیتی ضعیف متهم کرده‌اند اما تیری آنری از او حمایت کرد:

بله، واقعیت این است که نیمار نسبت به گذشته کمی افت داشته است و به خوبی سال‌های قبل بازی نمی‌کند اما این ماجرا، دلایل خودش را دارد. نیمار در مصاحبه‌های اخیرش معمولا درباره سلامت روان و فشارهایی که به او وارد می‌شود، صحبت کرده است. اولین سوالی که به ذهنم رسید این است که واقعا حال او خوب است؟ این سوال برایم پیش نیامد که چرا نیمار لایی یا دریبل‌های زیبا نمی‌زند. نیمار در خصوص مشکلاتش صحبت کرده اما آیا به او گوش می‌کنیم؟ نیمار با این مصاحبه‌ها درخواست «کمک» کرده و مثل هر انسانی، افکار و دغدغه‌هایی در ذهنش جریان دارد.

مسی و نیمار را باید درک کرد
علاوه بر نیمار، لیونل مسی هم وضعیت چندان مساعدی در PSG ندارد. تیری آنری در خصوص شوک‌های احساسی که به مسی وارد شده و ماجرای افسردگی خودش صحبت کرد:

این را باید از خودش بپرسید. من نمی‌توانم جای او صحبت کنم اما وقتی درباره بازیکنانی مثل مسی و نیمار می‌خواهیم حرف بزنیم، اغلب اوقات این جنبه [سلامت روان] را از یاد می‌بریم. وقتی لیونل مسی از بارسلونا جدا شد، گریه کرد. مسلما جدایی از بارسلونا در برنامه‌هایش نبود. وقتی کسی قرار نیست جایی را ترک کند و ناگهان مجبور به چنین کاری شود، دچار شوک احساسی خواهد شد. مردم می‌گویند مسی خوب است، او در پاریس همه چیز دارد اما همه چیز به این سادگی نیست. وقتی آرسنال را به مقصد بارسلونا ترک کردنم، یک سال زمان نیاز داشتم تا احساس خوبی پیدا کنم. مصدومیت‌هایی داشتم، در فرایند جدایی از همسرم بودم و باید با سیستم جدید وفق می‌یافتم. ترکیب همه این‌ها نقش مهمی در جنبه ذهنی یک فوتبالیست خواهد داشت.
حرف زدن درباره افسردگی تابو است
تیری آنری از احساساتی صحبت کرد که برای خیلی از کسانی که طعم افسردگی را چشیده‌اند، کاملا آشنا است:

نمی‌دانم اگر یک فوتبالیست مثل یک مصاحبه پس از بازی درباره افسردگی‌اش صحبت کند، مردم چه واکنشی خواهند داشت. در دوران من، این قضیه کمی سخت‌تر بود و می‌توان گفت صحبت کردن درباره سالم نبودن از نظر روانی کاملا یک تابو به حساب می‌رفت. اگر یک هم‌تیمی از ما می‌پرسید حالت چطوره، پاسخ می‌دادیم خوبم. اگر بپرسند اوضاع چه‌طور است، بازهم باید می‌گفتیم خوبم. آیا خوب خوابیدی؟ حتی اگر خوب هم نخوابیده بودیم، می‌گفتیم بله. امروزه فوتبالیست‌ها راحت‌تر صحبت می‌کنند اما اگر بگویید از نظر ذهنی خوب نیستم، در بازی‌های خارج خانه توسط هواداران حریف اذیت خواهید شد. وقتی یک توپ را به بیرون بزنید، هواداران فریاد می‌زنند: «اوه، آن پسر بچه ترسیده بود». باز کردن هر دری در این خصوص آسان نیست.
حتی تیری آنری هم گریه می‌کند
اسطوره فوتبال فرانسه در خصوص معایب گریه کردن برای یک فوتبالیست گفت:

گریه کردن برای یک فوتبالیست غیرممکن است. نباید ضعف خودتان را نشان دهید. گاهی اوقات در خلوت خودم گریه می‌کردم اما می‌جنگیدم تا از نظر ذهنی منسجم بمانم. این روزها راحت‌تر گریه می‌کنم.
صحبت کردن، بارهای سنگینی را از دوش بر می‌دارد
حالا این روزها صحبت کردن ورزش‌کاران درباره مشکلات ذهنیتی و افسردگی قابل‌قبول‌تر به نظر می‌رسد. آنری در این خصوص گفت:

امروزه وقتی کسی یک موضوع حساس را باز می‌کند، دیگر نمی‌توانیم حرف‌های او را رد کنیم. صحبت‌های نائومی اوزاکا (تنیسور زن ژاپنی) مرا شگفت‌زده نکرد. واکنش من این بود که «اوه، درک می‌کنم». پیش‌تر فکر می‌کردم این که عیب‌های خودتان را با بقیه به اشتراک بگذارید، یک نقطه ضعف است. این روزها فکر می‌کنم آسیب‌پذیر بودن یک نقطه قوت است. برداشتن باری که مدت‌هاست روی دوش‌تان سنگینی می‌کند، احساس سبکی به شما خواهد داد. در این حالت سریع‌تر می‌دوید، بهتر می‌خوابید و تغذیه مناسب‌تری دارید.